Ei internasjonal gruppe med ekspertar har utarbeidd ein revidert prognose for den kommande solsyklusen – solsyklus 24. Den er forventa å få eit maksimum i mai 2013 som ligg godt under krafta til eit middels maksimum.
Slappaste maksimum er venta
Solflekker er magnetiske område på Solen som er eit par tusen grader kjøligare enn resten av soloverflata. Magnetfeltet i flekkene kan forårsaka eksplosjonar og fenomen som kan påverka elektrisitet og straumforsyning, og gi kraftig nordlys her på Jorden eit par dagar seinare.
Mengda og storleiken på solflekkene blir karakterisert ved hjelp av dei såkalla solflekktalet. Under maksimum 23 i byrjinga av dette tiåret vare solflekktalet heilt oppe i 150–175. I den kommande syklusen er maksimum venta å liggja rundt 90. Det vil i tilfellet vera det slappaste maksimumet sidan 1928, då solflekktalet kulminerte på 78.
Men sjølv med eit lågt solflekktal kan svært kraftige eksplosjonar og utbrot finnast. Den berykta geomagnetiske stormen i 1859 fann stad under ein solsyklus med omtrent same styrke som den som er venta i 2013.
Kritiske konsekvensar av solsmell
1859-stormen har vorte kjend som Carrington-hendinga etter astronom Richard Carrington, som var vitne til det ekstreme solsmellet som slyngde ut ei sky med superheit gass. Under eit døgn seinare nådde denne Jorden, og sette opp kraftige elektriske straumar i telegrafkablar, sette telegrafkontor i brann og forårsaka nordlys som var kraftige nok til at folk kunne lesa aviser i det raude og grøne lyset.
Ein tilsvarande storm i dag kunne vore katastrofal, og øydelagt store delar av satellittflåten og straumnetta på høge breiddegrader. Det er estimert av reparasjonane av infrastruktur ville ta 4–10 år.
Varsling av solaktivitet er svært vanskeleg, og varsla som kom i 2007 viste seg å vera feil. I staden for å auka, har aktiviteten sidan den gong vore nærast totalt fråverande, og me må tilbake til 1913 for å finna ei like stille sol. Men dei siste månadene har det endeleg byrja å dukka opp teikn på kommande aktivitet.
Animasjon: SOHO